FETÖ VEYA DEMOKLESİN KILICI!

FETÖ (Fethullahçı Terör Örgütü)

damgası yemek korkusu milletimizin başında adeta

(Demokles'in Kılıcı)

gibi sallandırılıyor. İnsanları karalamanın ve rakipleri saf dışı bırakmanın en kolay ve geçerli yolu

FETÖCÜLÜKLE

itham etmekten geçmekte!

31 Mart yerel seçimlerinin sonuçları bile döndürülüp, dolaştırılıp

FETÖ'YE

bağlandı ya! Özellikle muhalefet partilerine mensup olup seçimleri kazananlara neredeyse

FETÖCÜ

damgası yapıştırılacak. Sadece onlara mı, il ve ilçe seçim kurullarında görev yapan hkimler, sandık başkanları, sandık kurulu üyeleri bile istenilen doğrultuda karar vermedikleri takdirde

FETÖCÜ

damgası yemekten korkar hale düşürülmüşlerdir.

FETÖCÜ

damgası yiyenlerin başlarına nelerin gelebileceği ise malum! Haksız yere böyle bir duruma düşürülmekten korkmayan yok gibi! Hem, nasıl korkmasınlar ki kendileri için olmasa bile

(VİRAN OLASI HANEDE

EVLAD-Ü İYAL VAR)

deyimini unutmayalım! Haklı olarak çoluk-çocuklarını, ailelerini düşünüyorlar! Maazallah, birinin alnına

FETÖCÜ DAMGASI

yapıştırsalar ve

(FETÖCÜ OLMADIĞINI İSPAT ET!)

deseler,   nasıl ispat edebilecek!

Maalesef,

FETÖCÜ DAMGASI

ile damgalanmak korkusu, bu ülkede yaşayanların başlarının ucunda adeta

(DEMOKLESİN KILICI)

gibi sallandırılıp durmakta! Birisinin kafasını kesmek istedikleri zaman

(SENİ FETÖCÜ SENİ!)

diyerek hayatını karartırlar. Oysa hayatı boyunca

FETÖ

ile hiç iltisakı olmamış, kapısından girmemiş, hatta maskenin altındaki çirkin suratını görüp, hep düşmanlık beslemiştir.

Evet, gerçekten de millet FETÖCÜLÜKLE DAMGALANMAK KORKUSUYLA SİNDİRİLMİŞTİR. FETÖ BELASI, MİLLETİMİZİN  BAŞININ UCUNDA ADETA DEMOKLESİN KILICINA DÖNÜŞMÜŞTÜR. RABBİM, MASUM KULLARINI KURU İFTİRALARDAN KORUSUN, AMİN!

ANEKDOT

Yeri gelmişken,

(DEMOKLESİN KILICI)

deyimine açıklık getirelim istedik. İşte (Demokles'in Kılıcı)nın hikyesi:

Roma'nın ünlü tarihçilerinden Çiçero'nun aktarımıyla meşhur olan bu deyim, M.Ö. 4. Yüzyılda İtalya'nın Sicilya Adası'ndaki bir olay sonrası tarihi sayfalara giriyor. Bu coğrafyada kurulu ve Yunan şehri olan Siraküza, dönemin parlak devletlerinden biri. Hatta Çiçero'ya göre en büyük Yunan şehri ve aynı zamanda 'en güzel' şehir.

Şaşaanın hakim olduğu dönem. Anlatılana göre dönemin güçlü krallarından Siraküza'nın lideri Kral Dionysos, görkemli bir hükümranlık içindeydi. Bir eli yağda, bir eli balda misali. Hal böyle olunca dışarıdan bakanlar da bu duruma gıpta ediyor; 'ah ulan…' içlenmeleri içinde kıvranıyorlar. Oldukça zengin, güçlü ve korkulan bir kişilik olmasının yanında hiç gülmeyen bu kral, merak uyandıran gizemli bir role bürünüyor.

Dikkatleri üstünde toplaması bir yana, kimse de çıkıp; 'kralım, neden gülmüyorsunuz?' sorusunu yöneltemiyor haliyle.

Olayımızın kahramanı Demokles, Kral Dionysos'un yakın arkadaşı ve danışmanı olarak saraya elini kolunu sallayarak giriyor ve iyi bir gözlem yapabiliyor. Kralın bu durumunu fark ediyor ama onun bu tavırlarına anlam veremiyor. Öyle ya, kralsın ve gücünle takdir toplayan bir mevkidesin. Haksız da sayılmaz. Şatafatlı bir saray, onlarca hizmetli, koca bir ordu ve zengin bir ülke… Daha ne olsun?

Demokles de kralın başrolü üstlendiği bu sahnede 'onun yerinde ben olsam…' öykünmeleri içinde görevine devam ediyor.

Ama Madalyonun öteki yüzü var, tabii!

Demokles krala sürekli 'yerinde olsam var ya…' söylemleriyle gelince bir gün kralın yer değiştirme teklifiyle karşılaşıyor. Teklif açık; Demokles kısa bir süreliğine de olsa kralın yerine geçecek. Tek bir şart var; kral gibi davranacak ve kendini gerçekten kral gibi hissedip buna uygun adım atacak.

Kral tüm hazırlıkların eksiksiz yürütülmesini ve Demokles'in kendi yerine oturan yeni hükümdar olduğunun kabul edilmesini emreder ve sonrasında devir teslimini yapar.

Demokles artık kraldır. İsterse astığı astık, kestiği kestik olur da kimse ona ilişemez bile.

Etrafına gülücükler saçarak dolaşan Demokles sarayın ve malum gücün kontrolünü tatmakla meşgulken kafasını yukarı kaldırdığında tüm keyfi kaçıyor. Zira, başının ucunda at kuyruğundan bir kılla aşağı sarkan bir kılıç bulunmakta. Yukarı baktığında tam kendi tepesinde aşağı bakan bir kılıç fark ediyor. Kılıç at kuyruğundan alınmış bir kıla bağlı. Ha düştü ha düşecek. Keyfi kaçan Demokles renk vermemek için rutine devam etmeye çalışsa da beynini kurcalayan bir kılıç var.

Krala bu kılıcın neden kendi tepesinde böyle durduğunu sorduğunda aldığı cevap da kral Dionysos'un neden gülmediğini açıklığa kavuşturur. O kılıç hata yapan, görevini yerine getiremeyen yöneticilerin cezalandırıcılığını üstlenen bir silahtır. Eğer ki tahtındaki kral görevine layık değilse bu kılıcın kellesini götürmesine razı olmalıdır.

İşte (Demokles'in Kılıcı) anekdotunun özeti bu…

TAŞLAMALAR

DEMOKRASİ GEREĞİ

İMİŞ BU TEKRAR SAYIM

HİLE-HURDA OLMASIN

İŞİN SONUNDA BAYIM

DEMOKRASİ İÇİNSE

BÜTÜN BU YAPILANLAR

(EYVALLAH) DİYECEĞİZ

LKİN ÇOK KAYGILAR VAR

(DEMOKRASİ) DİYEREK

GEÇİLMESİN IRZINA

ARTIK BOŞ SÖYLEMLERDEN

MİLLET GETİRDİ GINA

KAZANINCA (YAŞASIN

DEMOKRASİ) DİYENLER

KAYBEDİNCE NEDENSE

HEP FEVERAN EDERLER