İNSAN GÜCÜMÜZE SAHİP ÇIKILMADI!

Bir ülkenin kalkınmasında en önemli etken insan gücüdür ve ülkemizde bu önemli güce gereğince sahip çıkılmamıştır maalesef… Kurtuluş Savaşımızın büyük bir zafere ulaşmasından sonra fazilet rejimine kavuşturulan ülkemizde, dönemin imkansızlıklarına rağmen çok önemli hizmetlere imza atıldı ve dış borçlar tasfiye edilirken paramızın değeri de korundu aynı zamanda… 80 kuruşumuzun 1 ABD dolarına tekabül ettiği o dönemlerde kapitülasyonları bir kez daha yaşamamak için kendi imkanlarımızla ayakta durmamız hususu benimsendi ve dış odaklar işte ta o zamandan beri ekonomimizi hedef almışlardı kanımca… ABD başta olmak üzere bazı ülkelerden borçlanmaya başladık yeniden ve bir zamanlar sentlere muhtaç olduk bu yüzden…

Tam bağımsızlık ilkeleri içinde en önemli olarak telakki edilen ekonomik bağımsızlığa gölge düşürmeme hedefi güden yöneticiler, insan gücümüzün ekonomiye kazandırılmasının arz ettiği önem doğrultusunda tesisler kurarak ekmek kapısı araladılar işsiz insanlarımıza… Bu güzelliğin yaygınlaştırılarak devam ettirilmesi gerekirken yeni tesislere vücut buldurmak yerine insan gücümüz başka ülkelerin kalkınmalarına katkı sunsun diye ihraç edilmeye başlandı ve bu kolay yolu tercih eden siyasiler; insan gücümüzün ihraç edilmesini, işsizlere iş bulma adına “başarı” olarak görüp gururlanıyorlardı adeta…

İnançlı gayretler seferber etmek suretiyle ülkemize kazandırılan ve aralarında “Altın yumurtlayan tavuk” hükmünde olan güzelim tesisler, daha sonra özelleştirilerek sakız fiyatına çıkarıldılar elden… Oysa bu tesisler ilk kurulduklarında insanımıza ekmek kapısı araladıkları gibi ekonomimize de kazandırıyorlardı ayrıca… Vakta ki söz konusu tesisler siyasi arpalıklara dönüştürülünce yüce devletimizin sırtında kambur oldular haliyle… Günümüze dek özelleştirilen tesislerden elde edilen gelirin yaklaşık 75 milyar dolar olduğuna değinen bazı ekonomistlere göre, “Aynı tesisleri, satıldıklarının 10-15 katına yeniden kurmak imkansız…”

Başka ülkelerdeki özelleştirmelerle ülkemizin özelleştirmeleri arasında dağlar kadar fark var ve bizler insanımıza ekmek kapısı aralayan, ekonomimize katkı sunan tesisleri siyasi arpalıklara dönüştürmek yerine yenilerini açarak yaygınlaştırmış olsaydık, koyu bir işsizliği kucaklamayacaktık kesinlikle… Zaman zaman işsizliği aşağılara çekmek gayesiyle öngörülen bazı uygulamalar, önemli sorunun gerçek anlamda çözümünü sağlamaya herhangi bir yarar tevlit etmemektedir maalesef… Çünkü; sağlanan istihdamların çok büyük bölümü, üretimi arttırma hedefinden uzaktır ve  bu gerçeği herkesten çok daha iyi biliyor ilgililer…

Ulaştığımız 2019 yılında boğuşmak mecburiyetinde kaldığımız önemli sorunlardan birinin yine işsizlik olması, insan gücümüze sahip çıkılmadığının belgesidir ve alındığı belirtilen önlemler beklenen olumlu sonucu vermediğine göre işsizlikle mücadele edildiğini dile getirenler, nerede  hata yapıldığını sağlıklı şekilde sorgulayıp  çözüm üretme hedefini geciktirmemeliler artık!... Unutulmamalı ki; atıl durumda olan insan gücümüze sahip çıkılmadıkça sağlıklı bir kalkınmayı gerçekleştirmek, asla mümkün değil...