'SİİRT OKUYOR' DEMİŞKEN KİTAP YAZMAK, KİTAP OKUMAK, KİTAP TOPLATMAK, KİTAP YAKMAK!

Bugün Siirt’te önemli bir etkinlik vardı. Siirt Valiliği

“SİİRT OKUYOR”

adı altında bir kampanya başlatmıştı.

“SİİRT’TE HAYAT DURACAK, KİTAP

OKUNACAK”

sloganıyla gerçekleştirilen etkinliğin amacı insanlarımıza kitap okuma alışkanlığı kazandırmaktır. Kitap okumak, gerçekten çok önemlidir. İnsan ne kadar okusa, kendisine, ailesine, vatanına ve milletine o kadar yararlı olur. Bilindiği gibi Türkiye’de 1964 yılından beri Mart ayının son Pazartesi günü ile başlayan hafta

(

Kütüphanecilik Haftası)

ya da diğer adıyla

(Kütüphaneler Haftası)

olarak kutlanmaktadır.

Kütüphaneler Haftasının amacı da özellikle öğrencilerde okuma alışkanlığını ve zevkini geliştirmek, kitap sevgisini artırmak, okuyucuların kitaplardan daha çok faydalanmalarını sağlamak, kütüphanelerde uyulması gereken kuralları öğretmek ve kütüphanelerin gelişmesi için halkı bilinçlendirmektir.

Yine 2014 yılından bu yana İlimizde Kitap Fuarları düzenlenmekteydi.

“Her kitap yeni bir dünya”,

“Her Kitap Yeni Bir

Yolculuktur”,

“7’den 70’e Siirt Okuyor”,

“Siirt Geleceğini Kitapla Kuruyor”

gibi sloganlarla insanlarımızı okumaya teşvik etmek, okumayı sevdirmek, geleceğimizi kitapla kurma bilincini oluşturmak, düşüncesiyle kutlanmakta olan bu gibi etkinlikler amaçlarına ulaşıyor mu bilemeyiz.

Söz kitaplardan ve düzenlenen etkinlikten açılmışken eskiden adları

(KIRAATHANE)

olan ve kültürümüzde önemli yerleri bulunan müesseseleri anımsamamak büyük eksiklik olur. Bu kelime

(KIRAAT)

ve

(HANE)

kelimelerinden oluşan birleşik bir kelimedir. Birleşik kelime demek iki sözcüğün, yeni bir kavramı karşılamak için birleşmesidir.

(KIRAAT=OKUMAK), (HANE=EV) demektir. Bu durumda (KIRAATHANE), günümüz Türkçesiyle (OKUMA EVİ) olarak tanımlanabilir.

Bir ara yine önerimiz üzerine Valilikçe Güres Caddesindeki bazı çayhanelere ufak çapta kitaplıklar kurulmuştu.  Çoğu işsiz hemşerilerimiz kahvehanelerde, çayhanelerde pinekleyip otururlarken veya buluşmak için randevulaştıkları kahvehanelerde çayhanelerde beklerlerken vakit öldürmektedirler! Tabii,

(VAKİT

ÖLDÜRMEK)

gelişi güzel bir kavramdır. Aslında  biz vakti değil, vakit bizi öldürmektedir. Yani,

“VAKİT ÖLDÜRMEK!”

deyimi izafidir. Vakit öldürmektense

EBUL

VAKT (VAKTİN BABASI)

olmalı, zamanın kıymetini bilmeliyiz.

Boş vakitleri değerlendirmek için yapılabilecek en önemli işlerden biri, hatta ilki

OKUMAKTIR.

Okumak, bilgi sahibi olmak geçmişi, bugünü ve yarını tanımaktır. Bütün gelişmiş ülkeler, yüksek medeniyet seviyesine okumak sayesinde ulaşmışlardır. Aslında, boş vakti değerlendirmek için değil, okumayı iş edinmek, edinebilmek önemlidir.

Geçmiş yıllara ait kaynakları incelediğimizde adlarına

(kıraathane)

denilen müesseselerde kitapların, gazetelerin, mecmuaların bulundurulduğu, bu mekânlara gidenlerin raflardaki yazılı eserleri alıp okuduklarını, bununla yetinmeyip, mütalaada bulunduklarını, halk âşıklarının, ozanlarının şiirler, türküler terennüm ettiklerini, kıraathanelerin müdavimleri olan bilge insanlara sorular yönetildiğini, cevaplar alındığını, hatta okuma-yazmaları olmayan müdavimlerin yararlanmaları açısından yüksek sesle kitaplar okunduğunu, bugünkü televizyon dizilerinde olduğu gibi

(devam edecek)

türünden hikâyeler, masallar anlatıldığını öğrenmekteyiz.

Dünya tarihinde Asurlular zamanında Nivie’de İ.Ö. 626 tarihinde kurulan Asur Bani Pal kitaplığı ilk kütüphane sayılır. Daha sonra Ozymandias Teb’te dinsel yazılar için ayrı bir kitaplık daha kurulmuştur. Bu kitaplığın 20.000′den çok papirus tomarı bulunduğu sanılmaktadır. Eski Yunan’da ilk kitaplık İ.Ö. 540 yılında Pisistratus’un Atina’da kurduğu kitaplıktır. Daha sonraları tapınaklara bitişik pek çok kitaplık kurulmuştur. Bunların en önemlileri İskenderiye’de Musaion Anadolu’da Efes ve Bergama kitaplıklarıdır. İlk büyük Hıristiyan kitaplıkları Kayseri, Urfa, ve İstanbul’da kurulanlardır.

Müslüman ülkelerde de ilk dönemlerde kitaplara ve kütüphanelere büyük önem verilmiştir.

“De ki; hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?”

ve

“Şayet bilmiyorsanız ilim ehline sorunuz!”

buyruğunun yer aldığı, Kur’an-ı Kerimin ilk emrinin de

(OKU)

olduğunu unutmamak gerekir.

“İlim ve hikmet, müminin kaybettiği malıdır. Nerede bulursa alsın”

,

“İlmi beşikten mezara kadar tahsil ediniz.”

ve

“İlmi yazarak kaydediniz.”

Mealindeki hadis-i şerifler, ilim öğrenmenin önemini belirtmek ve yazmak suretiyle muhafaza edilmesi gereğine işaret etmek açısından çok önemlidir.

İslamiyette ilk kütüphaneler Emevi’ler zamanında kurulmuştur. Osmanlı Devleti zamanında da müstakil ve düzenli kütüphaneler kurulmuş, ilim mirası sonraki nesillere bu şekilde nakledilmiştir. Padişahlar tarafından İstanbul’da ve Anadolu’nun çeşitli merkezlerinde kütüphaneler kurulmuştur. Cumhuriyet döneminde de kütüphaneler kurulması konusuna büyük önem verilmiştir. Bugün Türkiye’de bine yakın devlet kütüphanesi bulunmaktadır. Bunların yanında hemen her okulun, her fakültenin, her üniversitenin kütüphanesi bulunmaktadır.

Osmanlılar döneminde

KIRAATHANELER

birer ilim ve kültür yuvalarıydı. Özellikle İstanbul’daki bazı kıraathaneler ilim adamlarının buluşup tartıştıkları mekânlardı. İstanbul’da ilk kıraathanenin 16’ncı  yüzyılın ortalarında kurulduğu bilinir. O dönemlerin okuryazar ve zamanın entellektüel kesiminden insanlar bir araya gelir edebi konularda konuşmalar yapar şiirler okurlardı. Yine bu mekânlarda  Güzel sesli Hafızhanların da Kuran’ı Kerim okudukları bilinen gerçeklerdendir.

Maalesef, günümüzde KIRAATHANELER, bu işlevlerini yitirerek KAHVEHANELERE VE HATTA KUMARHANELERE DÖNÜŞMÜŞLERDİR. “Siirt okuyor”  projesi hayata geçirilirken

aklımıza takılan bir husus var. Bir yasayla bütün kahvehaneleri, kütüphanelere dönüştürmek mümkündür. Nasıl mı diyeceksiniz, işte teklif edilecek yasa maddesi:

(İçinde en az 100 kitabın bulunduğu kitaplığı olmayan, en az günlük 3 değişik gazete bulundurmayan çayhanelere, kahvehanelere ruhsat verilmez! Yapılan kontrollerde bu kurala uymadıkları tespit edilen bu gibi yerlere belli sürelerde kapatma cezası verilir.)

Böyle bir yasanın çıkarılması durumunda, Türkiye genelinde kaç bin kütüphanenin açılmış olacağını varın siz tasavvur edin!

Hatta bunu, belediyeler yapabilirler. İllerde, ilçelerde kurulacak çayhane ve benzeri mekânlara kitaplık kurma şartını koyarak, bu kurala uymayana ruhsatname vermezler.

KUR’AN-I KERİM’İN

ilk ayetinin

(İKRA)

olması, okumanın önemine vurgu yapılması açısından dikkatleri çekicidir. Bu arada anımsatmakta yarar var. Kitap yazmak, okumaktan çok daha önemlidir. Yazılan bir şey olmayınca, neyi, nasıl okuyalım! Başka ülkelerin yazarlarını okuduğumuzda onların kültür emperyalizmi ağına düşmüş olmaz mıyız!

Yine belirtmekte yarar görüyoruz. Medeni ülkelerde yazar oranı geri kalmış ülkelere göre yüksektir. Millet olarak, başka ülkelerin yazarlarının yazdıklarını okursak, o ülkelere bağımlı hale geliriz. Bir ülkede okunan kitap sayısı kadar, yayınlanan kitap sayısının da önemli olacağını anımsatalım. Az yazan ve başka ülkelerin yazarlarının kitaplarını okuyan milletler, her zaman için kültür emperyalizmine maruz kalmak tehlikesiyle karşı karşıyadırlar.

Büyük ve güçlü ülkelerin büyük yazarları vardır. Dünya klasiklerine bakınız. Aralarında

(BİZİM)

diyebileceğimiz kaç isim bulabiliriz. Neden ülkemizde Dünya çapında yazarlar yetişmiyor! Bir de bunun muhasebesini yapmamız gerekir.

Ne zaman gerçek anlamda kudretli bir devlet olabiliriz diye bir soru yöneltirseniz, cevabım şudur.

-Ne zaman ki, yazarlarımızın kitapları dünya klasikleri arasında yer alır, işte o zaman!

Bu açıdan, kitap okumak kadar, hatta ondan çok kitap yazmayı teşvik etmek gerekir. Kendi kültürümüzü, kendi benliğimizi kavrayabilmemiz için, kendimizden olan yazarlara ihtiyacımız vardır. Yazarlarımız, kitap üretecekler ki, çocuklarımız, gençlerimiz okusunlar. Yabancı yazarların kültür hegemonyasından kurtulmamızın temel kuralı budur. Evet, yabancı yazarlara ait klasik eserleri de okuyacağız amma, öncelikle kendi yazarlarımıza ait olanlarla işe başlamalıyız.

Kitap yazmak zor bir iştir! Hele, yazılan kitabı bastırmak ve piyasaya sürmek daha da zor bir durumdur. Bu açıdan, kitap yayınlayacaklara destek çıkmak, aslında milli kültürümüze destek çıkmak anlamındadır.

Türkiye genelinde kültür bakanlığının, illerde valiliklerin ve il kültür müdürlüklerinin, bu açıdan yazarlara destek olmak gibi bir görevleri vardır. Bu ülkede fazla kitap yazılmasını istiyorsak, yazarlara teşvik getirmek zorunluluğu vardır.

Dünyada kütüphaneciliğin tarihi çok eskilere dayanır. Tarih öncesi dönemlerde bile kitaplar ve kütüphaneler vardı. İlk kütüphanenin Asurlular döneminde kurulduğuna dair deliller bulunmaktadır. Bugün dünyanın bütün medeni ülkelerinde olduğu gibi, Türkiye’nin bütün illerinde Halk Kütüphaneleri bulunmaktadır. Bunun yanında hemen bütün okullarda, kitaplıklar mevcuttur. Kütüphanesi olmayan Üniversite, lise, ortaokul ve hatta köy okulu dahi yok gibidir.

Bunu da unutmayalım.

En iyi hediye

kitaptır.

Bunun için hediyeleşmelerde mümkün mertebe kitapları öne çıkarmamız gerekeceğini anımsatalım. Özellikle Kütüphane Haftasını fırsat bilerek dostlarımıza kitap hediye etmeyi ihmal etmeyelim.

Yapılan bir istatistiğe göre bir Japon yılda ortalama 25, bir İsviçreli 10, bir Fransız 7, bir Türk ise 10 yılda ancak 1 kitap okumaktadır. Kitap konusunda medeni dünyadan ne kadar geri olduğumuzun ispatı açısından, gerçekten önemli bir tespit! Medeni ülkelerle aramızdaki mesafeyi kapatmamız hayli zor, görünüyor!

“SİİRT OKUYOR”

Projesi kapsamında bir de nostalji yapalım istedik ve gerilere giderek Kütüphanelerle ilgili bir durum değerlendirmesi yaptık. Yaptığımız araştırmalar Siirt’te ilk kütüphanenin de

SİİRT GAZETESİ’NİN

kurucusu olan ve Siirt’e ilk matbaa tesisini kuran

Mehmet Emin KILIÇÇOĞLU

tarafından kurduğu sonucuna vardık.

Merhum Mehmet Emin Kılıççıoğlu Gazetemiz Sahibi olmak yanında

ÖZ

DAYIMIZ

olması sebebiyle kendimizi bildiğimiz ilk günden itibaren Kütüphanesine hemen her gün gittik. Okuma yazmayı sökmeğe başladıktan sonra zaman zaman raflardaki kitapları karıştırdık, önce başlıklarını okuduk, sonra da içeriklerine daldık.

Merhum Emin Kılıççıoğlu’nun kurduğu Kütüphanenin adı

“DOĞU

KİTAPEVİ”YDİ.

Kütüphane bugün İnönü Mahallesi olarak bilinen yerde, Aynsalip Çeşmesinin az altındaydı. Halkevi ile Askeri Mahfile giden yolun güzergâhı üzerinde bulunuyordu. Yaygın medyaya ait Gazeteler de kütüphanede satışa sunulurdu. O yıllarda gazete nakliyesi için kurulmuş şirketler olmadığından Gazeteler Haydarpaşa’dan Kurtalan’a kadar trenle getirilir, oradan da Siirt’e mutat vasıtalarla taşınırdı. Bu bakımdan gazeteler Siirt’e geç intikal ederdi, günlük gazete okumak imkânsız gibiydi.

Siirt’in bu ilk kütüphanesiyle ilgili yabancı gözüyle yapılan bir yorumu da okuyucularımızın dikkatlerine sunalım. Aşağıdaki paragraf 1935’li yıllarda babasının memuriyeti dolayısıyla bir ortaokul öğrencisi olarak Şehrimizde bulunmuş olan 13. dönem (1965-1969) milletvekillerinden Londra Büyükelçiliği Kültür Ataşeliği de yapmış olan Kemal Yılmaz’ın

“AYDINLI BİR KÖY

ÇOCUĞU”

başlıklı yazısından alınmıştır. Yazının

KÜLTÜR YUVALARI (Siirt)

bölümünde adı geçen iş yeri Doğu Kitapevidir. Yazıda Kitabevinin sahibi olarak adı geçen

(EMİN BEY)

de,

SİİRT GAZETESİNİN KURUCUSU Merhum

Mehmet Emin Kılıççıoğlu’dur.

İşte Gazetemiz Kurucusu Merhum Mehmet Emin Kılıççıoğlu’nun Siirt’in Kültürüne katkısının kanıtı paragraf:

“3. bir KÜLTÜR YUVASI Emin Beyin Kitapçı-Kırtasiye dükkânı idi. Emin Bey Öğretmenlerle, memurlarla dost, uzun boylu, aydın bir ağabey idi. Vali Konağının karşısındaki dükkânı öğrencilerin uğrak yeri gibiydi. Arı kovanı gibi işleyen bir kültür yuvasıydı orası da.”

Siirt’te ilk Kütüphaneyi kurmuş olan ve aynı zamanda SİİRT GAZETESİ’NİN de kurucusu Dayımız Mehmet Emin KILIÇÇIOĞULU’NUN ruhunu bu vesileyle bir kere daha rahmetle yadediyoruz.

Siirt Valiliğinin

“SİİRT OKUYOR”

projesi start almışken, toplum olarak kitaplara ne kadar dost olduğumuz konusunu da gündeme getirmek gerekli oldu. Her devirde bir takım kitaplar, hep birilerinin hedefi olmuşlardır. Yani, öyle zannedildiği veya konuşulduğu gibi kitaplarla gerçekten dost olduğumuzu söylersek büyük bir yalan olur. Yazdıkları kitaplardan dolayı dün de cezaevlerinde olanlar vardı, bugün de! Bırakın yazılıp da basılan ve dağıtıldıktan sonra toplanıp yakılan kitapları, henüz bilgisayarların belleklerinde ve basılmaya hazır hale getirilmek istenen kitap tasarımları için bile cezaevlerine düşmüş olanlar var.

Hıristiyanlık âleminde bir zamanlar engizisyon mahkemeleri vardı. Bu mahkemelerin en önemli görevlerinden biri de yazılan kitapları kontrol etmek ve Hıristiyanlık akidelerine ters bulduklarını toplatarak imha etmek yanında, yazarlarını da cezalandırmaktı.

Ortaçağın engizisyon mahkemeleri tarafından sadece kitaplar değil, o kitapları yazanların bile yakılması konusunda kararlar verdiği olurdu.

1183 yılında İtalya’da kurulan bu mahkemeler Avrupa’nın bazı ülkelerinde de teşkilatlanmışlardı. Bu mahkemeler 19. yüzyılın başlarına kadar etkinliklerini sürdürmüşlerdi. Bu mahkemeler, Hıristiyanlıkta, Katolik mezhebi dışında bütün mezhepleri de dışlamışlardı. Engizisyonlar, Katolik mezhebine karşı gelenlere ve bu mezhebe aykırı hareket edenlere ceza vermek amacıyla kurulmuşlardı. Papalar, kayıtsız şartsız ağır cezalar veren bu müesseseleri, kendi kudretlerinin bir vasıtası olarak kullanmışlar ve Orta çağda dehşet saçan müesseseler haline gelmesi sonucunu doğurmuşlardır.

Bu mahkemelerin bütün dehşetleriyle hüküm sürdüğü memleketler, İspanya ve İtalya olmuştur, özellikle İspanyada Müslüman olanlara ve Yahudilere karşı tatbik edilen bu mahkemeler Birinci Napoleon tarafından ilkin İspanyada 1807 yılında kaldırılmış, 1834’te bütün Avrupa’da son bulmuştur.

Anlayacağınız, kitap ve kitap yanında insanları yakmalarıyla ünlü Engizisyon Mahkemeleri bile 19. asrın ilk yarısını görmeden kapatılmışlardı. Kitaplarla ilgili yasaklamalar gündeme geldikçe, nedense aklıma ilk gelen hep engizisyon mahkemeleri oluyor! Siz, kütüphanenin ve kitapların önemlerini ne kadar vurgularsanız vurgulayınız, kitaplar

SUÇ

UNSURU

olarak kabul edildikleri sürece ve kitapların yargılandığı bir ülkede konuşulanlar boş havanda su dövmekten ibaret kalır.

Türkiye'de de 80’li yıllara kadar komünistlik veya şeriatçılık tehlikesi hezeyanları ile gençler karşı karşıya getirildiler, birbirlerine düşman edildiler. Solcuların ve sağcıların okuduğu gazeteler ayrıldı, insanlar milliyetçi, komünist diye yaftalandı. Evler basıldı kitaplar arandı, kitaplar saklandı ele geçmesin diye kitaplar, dergiler yakıldı. Binlerce insan tutuklandı, öldürülen öğretim üyeleri, gazeteciler ve siyaset adamlarının sayıları her geçen gün arttı. 80 Askeri darbesi ise bunların üzerine mum dikti.

Bir zamanlar Risale-i Nur kitaplarını da okumak yasaktı. Amma, şimdi serbest! Nedeni basit çünkü hükümetin meşrebine uygun! Geçmiş yıllarda serbest olan birçok görüşlere ise yasaklar getirilmiş durumda!

Kütüphaneler Haftası kutlanıyor diye aldanmayalım. Kitaplar dün de yakılıyordu, bugün de! Yazarları dün de cezalandırılıyordu, bugün de! Değişen otoritenin görüş açısı. Bunun için

“Saz aynı saz, çalan eller değişti”

deyişini

“Kitaplar yine yakılıyor, yakılan kitaplar değişti!”

şeklinde değiştirmemiz mümkün. Aslında, her düşünceye açık olmak, her kitaba saygı duymak lazım. Beğenirsiniz, beğenmezsiniz, kitapla verilen mesajı kabullenirsiniz, reddedersiniz, amma, kitabı yakmaya ve yazarını cezalandırmaya yasaların da hakkı olmazsa gerek! Şu şartla ki, başkalarına hakaret içermesin!

Diyeceğimiz şu ki bugün için de kitaplar serbest zannedilmesin!

ANEKDOTLAR

Söz okumaktan ve kitaplardan açılmışken, yazımızı birkaç anekdotla süsleyelim istedik.

İşte, kitaplarla ve kütüphanelerle ilgili anekdotlarımız. Bakalım beğenecek misiniz!

***

Sonradan görme zenginin biri, yeni inşa ettiği evine modaya uyarak, bir de kütüphane bölümü yaptırmış. Bir Kitabevine giderek, kitap almak istemiş. Kitabevi sahibi:

-Ne tür kitaplar istersiniz?

diye sorunca, sonradan görme, elindeki kâğıdı Kitabevi sahibine uzatarak:

-Bak, evdeki kütüphanenin raflarının sayıları ve boyları yazılı. Bu rafları dolduracak kadar kitap ver. En pahalı kitaplardan seç ki, sosyetede, kıymetimiz bilinsin!

***

Kütüphaneyi kontrole giden Vali, bütün kitapları ve konuldukları rafları toz içinde görünce, Kütüphane görevlisine sözde iltifat ederek, söylenmiş:

-Aferin Oğlum, size emanet edilen kitaplara ne güzel sahip çıkıyormuşsunuz ki, kimselere elletmiyorsunuz!

***

Genç şair, yazdığı şiirleri bir yayınevine götürerek, kitap olarak basılmalarını istemiş. Şiirleri okuyan yayıncı:

-Bu şiirlerini şimdilik kitap haline getirmekten vazgeç. Daha güzel şiirler yazmağa bak. Ama bunları da sakla. Meşhur olduktan sonra, yayınlar, hem de çok satarsın

demiş.

***

Geçmiş yıllarda, kendi aralarında babalarından miras kalan terekeleri paylaşan kardeşlerden hiç biri el yazması kitabı sahiplenmemiş. Kitap, çanak-çömlek karşılığı küçük kardeşe kakalanmış! Ancak, aradan 40-50 yıl geçince, o el yazması kitabın bir servet değerinde olduğu anlaşılmış, küçük kardeşlerini kandırdıklarını zanneden ağabeyleri başlarına vurmuşlar amma, iş işten geçmiş…

***

Zamanın Maarif Vekili, bir kütüphaneyi denetlemeye gitmiş. Bakmış ki, kitaplar toz içinde. Hiç kimselerin okumadığı belli. Dayanamayarak kütüphane görevlisine kinayeli bir şekilde söylenmiş:

-El hak! Emanete ihanet etmiyorsunuz. Kitapların sayfalarını bile açtırmıyorsunuz!

***

Okuryazarlığı olmayan Siirtli, misafir  gittiği bir Anadolu kasabasındaki kıraathanede çoğu emeklilerden oluşan müşterilerinin ellerinde birer gazete olduğunu görünce, onlardan geri kalmamak için ikinci gidişinde bir gazete satın almış ve sözde okuyor gibi yapmış.

Gazeteyi ters tutmuş olan Siirtliye, müşterilerden biri:

-Amca, gazeteyi ters tutuyorsun!

deyince, Siirtli bozuntuya vermeyerek:

-Oğlum, gazeteyi herkes düzünden okur. Marifet, tersten okumaktadır!

diye cevap vermiş.

***

Kitap okumayı itiyat haline getiren genç, kendi kendisine günün belli bir saatini kitap okuma saati olarak belirlemiş.

Samimi bir dostu bir gün kendisini yemeğe davet ederek, kitap okuma saati olarak belirlediği saat için randevu vermek isteyince genç cevap vermiş:

-Kusura kalma, o saatte başka bir dostuma randevum var, gelemem!

demiş,

Dostu merak ederek sormuş:

-Kimmiş bu arkadaşın.

Genç cevap vermiş:

-Victor Hugo!

Meğerse genç, o sıralarda Hugo’nun meşhur romanı

(SEFİLLER)

kitabını okuyormuş!

TAŞLAMALAR

TANK PALET FABRİKASI

PEŞKEŞ Mİ ÇEKİLMİŞTİR

BİR FIRTINA KOPUYOR

ANLAMADIK NE İŞTİR

İŞ ADAMI HEMŞEHRİM

ETHEM SANCAK VAR BURDA

ERDOĞAN’A AŞKININ

ROLÜ OLMALI BUNDA

KATAR EMİRİ UÇAK

HEDİYE ETTİ BİZE

UÇAN SARAY KARŞI

HEDİYEYE, HEDİYE

50 MİLYON DOLARLIK

HARCAMA YAPILACAK

ELLİ MİLYONA MUHTAÇ

KALMIŞMIŞIZ MEĞER BAK