İlimize özgü harika bir el dokuması türü olan battaniyeyi sahip çıkamadığımız için kaybettik.. Gerçek tiftikten dokunmuş battaniye bulamadığımız gibi, son zamanlarda el dokuması battaniye bulmak da oldukça zorlaştı.. Battaniyeye önce elyaf karıştırdık, şimdilerde el dokumasından vazgeçtik ve makineler de dokumaya başladık.
Bir kaç yıla kalmaz asırlık bu el dokuması, tarihin tozlu sayfaları arasındaki yerini alacaktır.. Tıpkı şimdilerde yaşlıların hatırlamadığı, gençlerin zaten bilmediği ham ve cecim dokumaları gibi.
Şimdi sırada büryan var.. Son dönemlerde büryanı büryan olmaktan çıkarmaya başladık.. Önce kemikli olarak pişirmeye başladık.. Hemen şunu belirteyim, bizim geleneğimizde büryan kemikli olarak pişirilmezdi.
Sonra sunum şeklinde değişikliklere giderek o kültürel boyutunu yozlaştırmaya başladık.. Şimdilerde ise daha tam pişmeden satışa sunarak insanların damağında eşsiz bir lezzet bırakan tadının kaybolmasına vesile olmak için yarışıyoruz.
Daha doğrusu bizler yarışmıyoruz.. Bu işi yapan ve sayıları on beşe yaklaşan büryancı ile diğer yemeklerin yanında büryan yapan lokantalar yapıyor.. Elbette hakkını vererek büryanı eskiden olduğu gibi iyi pişirenler var ancak bunların sayıları oldukça az.. Maalesef bazen müşteriye öyle bir şekilde büryan sunuluyor ki, dakikalarca çiğneseniz de yutulabilecek bir hale getiremiyorsunuz.. Adeta deri gibi istediğin kadar çiğne hiç fark etmiyor.
Geçen gün böyle bir büryanı yemek kısmet oldu.. Daha doğrusu kısmet olmadı.. Çünkü o kadar çiğdi ki bir türlü yiyemedik.. Normalde üç saat bırakılması gereken kuyuda sanki bir saat kadar bırakılmıştı.
Yazık oluyor… Hem kente hem de bu esnafa yazık oluyor.. Bugün üç-beş kuruş fazla para kazanıyor gibi gözüküyorlar ancak gerçek öyle değil.. Bu esnafımız aslında kendi bindikleri dalı kesiyorlar.. Çünkü hiçbir tat vazgeçilmez değildir.. Önüne böyle bir büryan gelen insan hayatında bırakın bir daha yemeyi adını dahi işitmek istemez.
Kentimize de yazık oluyor.. Kültürel bir değerini kaybediyor ve en azından gastronomi açısından kötü bir nama sahip oluyor.
Özetle, battaniyeyi kaybettik, kaybediyoruz bari büryanı kaybetmeyelim ve ona sahip çıkalım.
